Pilihan raya umum ke-13 semakin mendekat, Perdana Menteri Najib kini berada di mod berkempen yang sepenuhnya. Sepertimana yang dikatannya sendiri baru-baru ini, beliau telah "bekerja malam dan siang", "tanpa berhenti-henti", bukannya untuk menjadi seorang Perdana Menteri yang baik dan berteladan, tetapi menjadi Santa Claus kebangsaan untuk "memastikan kemenangan" bagi Barisan Nasional dalam pilihanraya umum yang akan datang ini.
Malah pada awal bulan ini, semasa berkempen di Kedah, Najib (gambar atas) memohon maaf terhadap segala kesilapan yang dilakukan oleh Barisan Nasional di masa-masa lepas yang mengakibatkannya kehilangan kuasa dan kerusi di beberapa negeri dalam pilihanraya yang lepas.
Tetapi setelah tiga minggu berlepas, apa yang kekal menjadi misteri dan rahsia negara adalah kesilapan apa yang dimaksudkan oleh Najib itu.
Maka adakah ini bererti tanpa "mandat dan kemenangan yang besar" untuk UMNO dan BN dalam PRU yang akan datang ini, maka tidaklah perlu untuknya minta maaf untuk segala kesilapan yang pernah dilakukan oleh UMNO/BN?
Adakah Najib sedar apakah kesilapan-kesilapan lampau BN yang beliau maksudkan semasa meminta maaf di Kedah awal bulan ini, ataupun ia sebenarnya hanya retorik politik yang tidak bererti langsung yang hanya bertujuan menipu undi?
Sementara kita meminta penjelasan daripada Najib mengenai apakah kesilapan-kesilapan lampau BN yang beliau bersedia untuk jelaskan dan minta maaf, biarlah beliau meminta maaf terhadap kesilapan-kesilapan beliau sendiri dahulu, khasnya yang beliau lakukan dalam tempoh 35 bulan sebagai Perdana Menteri Malaysia.
Kesilapan-kesilapan Najib ada berpuluh-puluh jenis, biarkan saya menggariskan beberapa di sini:
1. Merampas kuasa pemerintahan negeri Perak Pakatan Rakyat yang diketuai oleh Menteri Besar Nizar Jamaluddin secara haram dan bertentangan perlembagaan yang beliau sendiri merancang dan melaksanakan dua bulan sebelum beliau menjadi Perdana Menteri.
2. Kegagalan beliau untuk mempertahankan dasar 1Malaysia yang bertujuan mencipta sebuah negara Malaysia di mana semua rakyat mengutamakan identiti sebagai rakyat Malaysia terdahulu dan kaum, agama, kawasan dan status sosio-ekonomi kemudian, apabila Timbalan Perdana Menterinya sendiri Muhyddin Yassin mengumumkan bahawa beliau adalah Melayu dahulu dan rakyat Malaysia kemudian.
3. Politik hipokrisi di mana beliau berdakwah mengenai kemuliaan kesederhanaan di forum-forum antarabangsa sementara mengizinkan kuasa-kuasa ekstrimis perkauman dan agama yang diterajui oleh jubir UMNO, Utusan Malaysia, berleluasa di negara ini sehinggakan masalah polarisasi kaum dan agama menjadi semakin teruk di dalam tempoh 35 bulan beliau menjawat jawatan Perdana Menteri, di mana retorik politik tentang kebencian kaum dan ketidak toleransi agama yang berlandaskan dusta dan bohong menjadi begitu serius di Malaysia, sehinggakan UMNO nampaknya telah "outsource"-kan politik melampau kepada PERKASA.
4. Ucapan beliau di Perhimpunan Agong UMNO 2010 yang berjanji "walau berkecai tulang dan juga badan, walau bercerai jasad dari nyawa", demi mempertahankan UMNO di Putrajaya. Adakah Najib bersedia untuk meminta maaf dan menarik balik ugutan ini dengan mengumumkan bahawa selaras dengan tujuan beliau menjadikan Malaysia sebuah "demokrasi paling baik di dunia", beliau dan para pemimpin UMNO akan secara aman dan tanpa syarat menerima keputusan pilihanraya dalam PRU yang akan datang, termasuk sekiranya berlaku pertukaran kerajaan di Putrajaya?
5. Bertambahnya kejadian-kejadian politik keganasan terhadap ahli-ahli parti pembangkang seperti Ahli parlimen kawasan Lembah Pantai, Nuruk Izzah serta para aktivis masyarakat madani yang dilakukan oleh Pemuda UMNO dan ahli-ahli PERKASA serta para penyokong mereka, termasuk tindakan menyerang protestor anti-Lynas di Sudut Berpidato Pulau Pinang yang mengakibatkan dua orang wartawan cedera, sementara pihak politk berdiri di tepi tanpa menjalankan tugas mereka.
6.Gelaja rasuah yang semakin serius di Malaysia di mana kedudukan kita di Indeks Persepsi Rasuah Transparency International tahun 2011 terjatuh ke tahap paling teruk iaitu No. 60 dan skor yang paling rendah iaitu 4.3, meletakkan Malaysia pada taraf paling korup sekali dalam tempoh 55 tahun sejarah negara di bawah pimpinan enam orang Perdana Menteri.
7. Kematian Teoh Beng Hock dan kegagalan untuk mengambil tindakan terhadap pembunuhnya dari Suruhanjaya Pencegah Rasuah Malaysia, serta menahan dan mendakwa orang yang bertanggungjawab terhadap kematian Ahmad Sarbani Mohamad di bangunan SPRM, V Kugan di bawah jagaan polis dan lain-lain kes kamatian semasa dalam penahanan pihak berkuasa.
8. Muncul kembalinya politik Mahathirisma, sedangkan generasi Malaysia masa kini masih terbelenggu oleh skandal-skandal kewangan yang tercetus dalam tempoh 22 tahun Mahathir menjawat jawatan Perdana Menteri Malaysia, dan baru-baru ini usaha "menyelamatkan" bekas pengerusi MAS, Tajudin Tamli buat kali ketiga yang bernilai RM840 juta menerusi out-of-court settlement dengan Danaharta dan beberapa GLC.
9. Politk rasuah, kronisma dan naungan yang berterusan sepertimana yang berlaku dalam penganugerahan RM2.2 bilion Lebuhraya Kinrara-Damansara (KIDEX) kepada dua syarikat, Emrail Sdn Bhd dan Zabima Engineering Sdn Bhd yang ada hubung kait degan peguam UMNO, Hafarizam Harun dan isteri bekas Ketua Hakim Negara, Zaki Azmi, dan Lebuhraya West Coast bernilai RM7.1 bilion menghubungkan Banting ke Taiping yang diberikan kepada Kumpulan Europlus Bhd selama 60 tahun konsesi.
10. Keengganan kerajaan menubuhkan Suruhanjaya Siasatan Diraja mengenai masalah pendatang tanpa izin yang berlarutan di Sabah yang menjadikan rakyat Sabah bagai orang asing di tanah bumi sendiri.
11.Salah urus perhimpunan BERSIH 709 yang bertujuan menuntukan pilinraya bersih, bebas dan adil, memburuk-burukkan imej para penganjur dan penyokong BERSIH, sementara kumpulan pelampau dan ekstrim tidak dikawal atau disekat tetapi dibiarkan mereka menyebar dan mengugut mesej keganasan, mengapi-apikan suasana kebencian kaum dan agama.
12. Kegagalan untuk memulihkan keyakinan orang ramai terhadap keberkesanan, kebebasan dan profesionalisam institusi-institusi utama negara, samada pihak kehakiman, polis, kamar Peguam Negara, Suruhanjaya Pencegah Rasuah Malaysia, Suruhanjaya Pilihan Raya dan sebagainya. Keengganan Perdana Menteri untuk menubuhkan tribunal untuk menyiasat dakwaan serius yang dibuat oleh bekas pegawai polis peringkat tinggi, termasuk bekas Pengarah CCID Ramli Yusof dan bekas Pengarah CID KL Mat Zain mengenai salah guna kuasa, subversif kedaulatan undang-undang dan penyelewengan perjalanan keadilan, yang ditujukan terhadap Peguam Negara Gani Patail dan bekas Ketua Polis Negara Musa Hassan, sampai kepada pemalsuan bukti dalam insiden "mata lebam" Anwar Ibrahim, perbicaraan Anwar dalam tahun 1998, usaha menyelamatkan Tajudin Ramli dari MAS, serta maklumat terkini mengenai "kes lima tahun yang ganjil yang kononnya melibatkan pegawai polis paling berkuasa di negara ini, peguam negara serta seorang ketua penjenayah", mengaitkan juga Timbalan Menteri Dalam Negeri pada masa itu, Johari Baharom, telah membangkitkan pelbagai persoalan mengenai komitmen Perdana Menteri terhadap kedaulatan undang-undang.
Adakah Perdana Menteri akan terus mengelak dari mengambil satu pendirian sungguhpun dakwaan-dakwaan ini amat serius dan mendakwa bahawa pegawai-pegawai undang-undang dan polis tertinggi di negara ini, iaitu Peguam Negara dan Ketua Polis Negara, merupakan penejenayah hanya baru-baru ini - dan Peguam Negara yang sama masih berada di penjawatannya?
Banyak lagi "kesilapan-kesilapan" yang telah dilakukan oleh Najib sendiri dalam tempoh 35 bulan ini yang perlu beliau minta maaf, dan kita belum lagi menceritakan kesilapan-kesilapan lampau yang dilakukan oleh BN yang mengakibatkan keputusan pilihanraya paling teruk baginya dalam tahun 2008.
Dari manakah Najib mahu bermula?
Kebelakangan ini, wujudnya petanda-petanda yang merunsingkan bahawa oleh sebab takut kehilangan kuasa buat pertama kalinya dalam tempoh 55 tahun dalam sejarah negara ini, PRU ke-13 ini akan menjadi PRU yang paling kotor, tidak adil, dan tidak demokratik di negara kita ini.
Saya mencabar Najib supaya memberikan petanda jelas bahawa sebagai Perdana Menteri ke-6 negara ini, beliau akan memastikan Malaysia akan bertindak seperti sebuah negara demokratik yang biasa di mana sekiranya Pakatan Rakyat berjaya memenangi kerusi majoriti di Parlimen dalam PRU ke-13 menerusi peti undi, maka Barisan Nasional akan menyerahkan kuasa pemerintahan di Putrajaya secara aman, tanpa membuat sebarang ugutan Mei 13, laungan perang "walau berkecai tulang dan juga badan, walau bercerai jasad dari nyawa", dan sebaliknya menjadikan PRU ke- 13 "paling bersih, bebas dan adil" setara dengan sebuah "demokrasi paling baik di dunia".
Tragedi 13 Mei
Dalam mesyuarat Parlimen ini dan yang lepas, fitnah yang paling keji dan tidak bertanggungjawab telah dilontarkan terhadap saya, menuduh saya sebagai menghasut dan mencetuskan rusuhan Mei 13, 43 tahun yang lepas pada 1969.
Selama empat dekad ini, pihak polis, pasukan keselamatan dan kerajaan tidak dapat menentukan siapa sebenarnya yang mencetuskan rusuhan Mei 13 dalam tahun 1969, tetapi tiba-tiba saja, ada orang tahu siapa yang mencetuskan rusuhan Mei 13 - dan saya telah didusta di Dewan ini sebagai orang yang menghasut dan mencetus Mei 13, menerusi slogan-slogan paling racis di jalan-jalan di Kuala Lumpur pada 11, 12 dan 13 Mei 1969.
Hasilnya, semua dusta dan fitnah bahawa saya telah menghasut dan mencetuskan rusuhan Mei 13, khasnya di jalan-jalan di Kuala Lumpur pada 11, 12 dan 13 Mei 1969, telah disiarkan secara berleluasa di blog-blog kumpulan cybertroopers UMNO.
Pada hakikatnya, saya tidak berada di Kuala Lumpur pada 11, 12 dan 13 Mei 1969. Saya masa itu bertanding di Bandar Melaka, dan berada di pusat pengiraan undi di Melaka sehingga awal pagi 11 Mei 1969 kerana menunggu keputusan, hanya kembali kepada keluarga saya di Petaling Jaya pada 11hb Mei (hari Ahad). Pada hari Isnin seterusnya, iaitu 12 Mei 1969, saya pulang ke Bandar Melaka untuk mengucapkan terima kasih kepada para pengundi di perarakan berterima-kasih-kepada-pengundi pada petang dan menghadiri satu rapat umum berterima-kasih-kepada-pengundi pada malam. Kedua-dua acara itu telah berlangsung secara aman.
Saya mungkin merupakan satu-satunya wakil rakyat dalam tahun 1969 yang sempat mengadakan perarakan dan rapat umum berterima-kasih-kepada-pengundi selepas pilihanraya kerana saya telah menempah tiket untuk terbang ke Sabah pada awal pagi hari Selasa, 13 Mei 1969 untuk membantu dalam kempen pilihanraya calon-calon bebas di situ, kerana pada masa itu, hari mengundi Sabah dan Sarawak adalah diadakan seminggu selepas keputusan pilihanraya diumumkan di Semenanjung.
Semasa saya berucap di rapat umum di Kota Kinabalu pada malam 13hb Mei, barulah saya terima berita bahawa huru hara Mei 13 telah berlaku di Kuala Lumpur.
Menuduh saya sebagai menghasut rusuhan Mei 13 menerusi ungkapan-ungkapan perkauman dan kesat di jalan-jalan di Kuala Lumpur pada 11, 12 dan 13 Mei adalah fitnah yang paling tidak bertanggungjawab dan keji sekali.
Dalam ucapan pertama saya di Parlimen pada 23 Februari 1971 setelah saya dibebaskan daripada tahanan ISA pertama saya serta setelah Parlimen dipulihkan, semasa membahas Rang Undang-undang Pindaan Perlembagaan 1971, saya telah menyeru supaya satu Suruhanjaya Parlimen yang keahliannya termasuk wakil-wakil bukan ahli parlimen yang dihormati dalam bidang mereka masing-masing, untuk antara lain, "mengenalpasti punca rusuhan Mei 13" dan "membuat cadangan bagaimana untuk mencegah berulangnya rusuhan kaum Mei 13 di masa depan, dan menghentikan masalah polarisai kaum di Malaysia."
Berikut adalah apa yang telah saya katakan dalam bulan Julai 1969 semasa membalas penahanan saya di bawah ISA, dan saya pasti rekod ini masih disimpan dalam arkib Kementerian Dalam Negeri:
"My every public statement and stand was motivated by my sense of Malaysian nationalism and patriotism. I was born in Malaysia and I shall die in Malaysia. I have no other land as my home. I have children who are growing up in Malaysia and who are going to live in Malaysia.
I fell it is my duty to do my part to build a multi-racial and harmonious Malaysia for, without such a society, all Malaysians will suffer.
I believe that the policy followed by the Alliance is not producing or generating a sense of Malaysian consciousness and identity transcending all racial language and cultural differences.
I believe that the only formula to build a Malaysian nation is to give every Malaysian regardless of his race, language or culture, a stake in the political economic social and cultural development of the country, where no group feels that ti is being discriminated against on racial, cultural, language or religious grounds. It is this philosophy which guided all my public actions and utterances.
I also believe that the Malaysian nation is going through a trauma with the tragic May, 13th disturbances and that a special effort must be made to end the great damage inflicted by the disturbances. Although the wounds of May, 13 may close, it may not heal. If this the case then May 13 disturbances is only a prelude to worse disturbances.
In this task of reconciliation of the races it will be a great mistake if the ruling part shoulders singly, or only with superficial co-operation with opposition leaders and parties who have won the confidence of the people."
Ini merupakan kenyataan sayang, setia, komitmen, nasionalisma dan patriotisma saya semasa saya masih berusia 28 tahun. Saya bangga berkata bahawa saya berpegang teguh kepada kenyataan ini, khasnya perisytiharan saya:
"My every public statement and stand was motivated by my sense of Malaysian nationalism and patriotism. I was born in Malaysia and I shall die in Malaysia. I have no other land as my home. I have children who are growing up in Malaysia and who are going to live in Malaysia. I fell it is my duty to do my part to build a multi-racial and harmonious Malaysia for, without such a society, all Malaysians will suffer."
Anak-anak saya semuanya berada di Malaysia, menyumbang kepada pembangunan sebuah Malaysia yang moden, progresif, berdaya saing, demokratik dan adil.
Pilihanraya umum yang seterusnya akan merupakan satu ujian yang terbesar buat Malaysia, menguji samasa kita berdaya menjadi sebuah negara demokratik yang biasa, di mana semua rakyat Malaysia menikmati hak dan kuasa untuk melaksanakan peralihan kuasa dan kerajaan menerusi peti undi.
Saya menjemput Perdana Menteri serta semua pemimpin Barisan Nasional supaya menyertai usaha Pakatan Rakyat untuk membuktikan bahawa kita semuanya nasionalis dan patriot Malaysia yang berupaya bekerjasam dengan menubuhkan sebuah Suruhajaya Bersama untuk memastikan bahawa PRU ke-13 ini akan merupakan pilihanraya yang paling bersih, bebas dan adil di sejarah negara ini, sementara membuktikan kepada masyarakat sedunia serta diri kita sendiri bahawa kita telah muncul sebagai sebuah negara demokratik biasa.
Senator Idris Jala kini berkata bahawa negara Malaysia tidak lagi berisiko menjadi bankrap
Senator Idris Jala, CEO kepada PEMANDU, yang terkenal dengan amarannya bahawa Malaysia akan menjadi bankrap menjelang tahun 2019 sekiranya negara tidak mengubah corak perbelanjaannya dan mengurangkan pergantungan terhadap subsidi.
Tetapi dalam satu ruang media baru-baru ini, beliau nampaknya berpendapat bahawa risiko-risiko ini telah makin berkurangan "kerana pada keseluruhannya, prestasi kewangan kerajaan Malaysia adalah baik".
Agak malang sekali bahawa seorang professional yang berkomited dan tidak terlibat dalam politik seperti Idris Jala pun tidak dapat melarikan diri daripada terjebak dalam permainan politik.
Hakikatnya, rakyat Malaysia sekarang mempunyai lebih banyak sebab untuk merasa risau akan keadaan kewangan kerajaan dewasa ini berbanding dengan bulan Mei 2010 apabila Idris membuat pengumunan yang membimbangkan itu. Perbelanjaan ke atas subsidi telah meningkat dari RM 23.1 bilion dalam tahun 2010 kepada RM 32.8 bilion pada tahun 2011. Perbelanjaan kita di atas subsidi gula sebenarnya telah bertambah dua kali ganda dari RM262 juta menjadi RM567 juta walaupun harga gula sedunia telah menurun. Perbelanjaan operasi kerajaan diramalkan akan bertambah pada kadar 18.9% dari tenpoh 2010 sehingga 2011 berbanding dengan peningkatan hasil pendapatan hanya 14.9% dalam tempoh masa yang sama. Perbelanjaan operasi ini akan tumbuh dengan lebih pesat di bawah skim gaji baru yang telah disemak dan diubah, yang menurut sesetengah laporan, akan memakan tambahan perbelanjaan kerajaan sebanyak M6 bilion setiap tahun. Dan semua ini belum lagi mengambil kira peningkatan dalam liabiliti kontinjen yang disebabkan bon-bon yang dikeluarkan oleh Syarikat Prasarana untuk membiayai projek lanjutan LRT dan bon-bon yang telah dikeluarkan oleh Syarikat MRT Co. untuk membiayai projek MRT raksaksa, yang sehingga kini, merupakan projek infrastruktur awam paling besar dalam sejarah negara kita.
Pada masa yang sama, pertumbuhan ekonomi negara hanya 5.1%, iaitu kadar yang berada di lapisan bawahan anggaran kadar pertumbuhan 5% hingga 5.5% yang dibuat oleh Kementerian Kewangan. Kadar pertumbuhan ini adalah di bawah sasaran 6% yang telah ditetapkan oleh PEMANDU. Sebahagian besar pertumbuhan ini adalah didorong oleh peningkatan dalam perbelanjaan kerajaan dan aktiviti-aktiviti kerajaan.
Sebagai contoh, penggunaan kerajaan muktamad telah meningkat sebanyak 16.8% pada tahun 2011 berbanding dengan kenaikan 6.9% dalam penggunaan sektor swasta. Pada jangka masa yang sama, output sektor perkhidmatan kerajaan bertumbuh sebanyak 11.6% berbanding dengan hanya 4.5% dalam sektor pembuatan dan 6.8% untuk keseluruhan sektor perkhidmatan. Pertumbuhan ekonomi yang diketuai oleh kerajaan sebegini jelas tidak mampan untuk jangka masa yang panjang kerana pertumbuhan dalam sektor swasta yang sebenarnya dapat menyumbang kepada pertumbuhan ekonomi dan peningkatan pendapatan hasil cukai.
*Ucapan Lim Kit Siang (gambar kanan) selaku Ketua Parlimen DAP merangkap Ahli Parlimen kawasan Ipoh Timur, semasa menyertai perbahasan ke atas Usul Menjunjung Kasih Titah Yang DiPertuan Agong pada 22 Mac 2012.