PULAKKKK....PAS KANTOI LAGI SOAL HUDUD?????


KAH...KAH...KAH....DAH KONA LAGI KALI NI...AWAT LA........WALAUN JANGAN SASAU YA....






INI SEMASA DALAM PAKATAN RAKYAT....KEMUDIAN KELUARKAN KUMPULAN PROGREIF..KENA TIPU DENGAN UMNO...LEPAS TU BLOK 3 DAN KEMUDIANNYA TANGGUH PULAKKKKK......WEIIIII,,,,,





‘KUASA RAKYAT, KUASA KERAMAT’, JANGAN PANDANG RENDAH – RAFIZI

Aktivis seni budaya sokong Deklarasi Rakyat




deklarasirakyat_senimanbudayawanLKS

KUALA LUMPUR, 16 MAC: Usaha menyelamatkan Malaysia daripada menjadi sebuah negara gagal bukan sahaja tugas ahli politik dan aktivis, ia juga melibatkan golongan budayawan dan aktivis seni.
Budayawan, Che Samsudin Othman yang juga lebih mesra dipanggil Dinsman, berkata penglibatan golongan seni dan budaya itu dalam gerakan politik di negara ini semakin mengecil sejak era 1990-an.
Sehubungan itu, beliau menyeru supaya budayawan dan aktivis seni menyatakan sokongan terhadap gerakan rakyat dengan menandatangani Deklarasi Rakyat, yang antaranya menuntut pengunduran Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak dari tampuk pemerintahan.
“Saya tidak aktif dalam mana-mana parti politik, tetapi saya aktif dalam seni budaya. Apabila saudara Lim Kit Siang meminta supaya saya ikut serta (tandatangan Deklarasi Rakyat), saya bersetuju,” katanya dalam satu majlis tandatangan Deklarasi Rakyat di Ibu Pejabat DAP di sini, hari ini.
Terdahulu, Dinsman bersama antaranya Sasterawan Negara, A. Samad Said; pakar undang-undang, Tommy Thomas; aktivis undang-undang, K. Arumugam; serta wakil-wakil DAP seperti Ahli Parlimen Cheras, Tan Kok Wai; Ahli Parlimen Petaling Jaya Utara, Tony Pua; pakar undang-undang Perlembagaan Persekutuan, Dr. Abdul Aziz Bari; Ahli Parlimen Ipoh Barat, M. Kulasegaran; Adun Nilai, Arul Kumar Jambunathan; dan Naib Pengerusi DAP Negeri Sembilan, Teo Kok Seong; turut menandatangani deklarasi tersebut.
Dinsman berkata, keputusan untuk menandatangani deklarasi berkenaan diambil selepas mengadakan pertemuan meja bulat bersama para aktivis seni yang merumuskan perlunya penglibatan luas budayawan seni dalam pembangunan dan perubahan negara.
“Sejak reformasi dilancarkan (Datuk Seri) Anwar Ibrahim pada tahun 1998, penyertaan golongan seniman dan budayawan sampai sekarang ini masih terlalu minimum, masih terlalu sedikit.
“Ini adalah satu fenomena yang pelik di negara ini sebab, kalau kita membaca sejarah, zaman kebangkitan atau zaman negara kita mula mengalami perubahan awal kurun ke-20, yang menggerakkannya adalah penulis, budayawan.
“Tetapi sekarang, rakyat sudah berubah, tetapi golongan ini (budayawan) masih tidak mahu berubah,” katanya. – Roketkini.com

BLOK POLITIK KETIGA: AHLI PAS TERPINGA-PINGA, MAHU MUKTAMAR KHAS

Sasterawan Negara sifatkan BN yang tidak peduli undang-undang sebagai kerajaan “haram”

Sasterawan Negara sifatkan BN yang tidak peduli undang-undang sebagai kerajaan “haram”

KUALA LUMPUR, 16 MAC: Sasterawan Negara, A. Samad Said, menyifatkan usaha gabunganraya Selamatkan Malaysia untuk menumbangkan Datuk Seri Najib Razak daripada tampuk kuasa negara adalah wajar ekoran daripada penglibatan Perdana Menteri dalam pelbagai skandal mega.
Beliau yang mesra dengan panggilan Pak Samad berkata, Najib bukan sahaja menyebabkan dunia mengenali Malaysia melalui imej buruk, malah imej dalam negara juga sudah kotor, termasuk perbuatan melanggar undang-undang dengan berbelanja berbilion ringgit dalam pilihanraya umum yang lalu.
Justeru, beliau menganggap kerajaan yang ditubuhkan oleh Barisan Nasional selepas PRU13 adalah tidak mengikut laras undang-undang, dan menyifatkan kerajaan kini sebagai sebuah “kerajaan haram”.
“Setakat ini, rekod demokrasi kita sangat buruk. Contohnya antara soal ulang-alik pelbagai tafsiran aliran dana dari negara luar, kononnya sebagai dana simpati daripada golongan kaya Arab.
“Yang merunsingkan adalah dana ‘rahsia’ ini mengalir ke dalam kempen pilihanraya dan perbelanjaan yang berleluasa, sedikit-sebanyak telah dimaklum bahawa RM1.5 billion digunakan Barisan Nasional, yang mana melanggar syarat sebanyak 16 kali ganda yang dibolehkan untuk satu-satu pilihanraya.
“Bererti kerajaan yang ada ini sebenarnya adalah kerajaan haram,” tegasnya, menambah kerajaan juga sudah mula memperkenalkan pelbagai akta dan undang-undang yang membataskan pergerakan serta pengucapan rakyat dalam mengkritik pentadbiran negara.
Tokoh sastera negara itu menyuarakan pandangannya dalam satu sidang media bersama aktivis budaya dan undang-undang yang dianjurkan DAP di ibu pejabat parti di sini hari ini.
Menurut Pak Samad lagi, dengan keghairahan pentadbiran Najib mahu memperketatkan undang-undang bagi menghalang kebebasan rakyat bersuara, tidak mustahil segala akta dan pindaan akta zalim akan digunakan terhadap kelompok pembantah.
“Kita sudah pun ada undang-undang yang merisaukan, SOSMA (Akta Kesalahan Keselamatan (Langkah-Langkah Khas)) dan POTA (Akta Pencegahan Keganasan) contohnya, yang dalam situasi terdesak bakal dimanfaatkan secara total (oleh kerajaan).
“Malah, pada April ini, Rang Undang-Undang Majlis Keselamatan Negara juga akan dihidupkan memberi kuasa yang penuh kepada kerajaan untuk menangkap atau menahan seseorang tanpa perbicaraan,” katanya. – Roketkini.com

TEMURAMAH MAHATHIR DENGAN TV ONE INDON.....DIA TETAP HENTAM NAJIB

BLOK KETIGA PAS PENYAMBUNG HAYAT NAJIB?

ARTIKEL SHAHBUDIN SEMALAM.




Esok 16 Mac, Pas dijangka mengumumkan penubuhan blok baharu pembangkang bersama  satu parti pelbagai kaum dan juga sebuah NGO yang kedua-duanya belum lagi dikenalpasti.

Menurut Setiausaha Agung Pas, Takiyuddin Hassan, blok itu akan menjadi kuasa ketiga yang diharapkan setanding dengan Pakatan Harapan untuk menghadapi pilihanraya umum akan datang.

Ia adalah gabungan pembangkang. Kami adalah kuasa ketiga, ujar beliau minggu lalu.

Walaupun belum dikenalpasti siapa yang akan terlibat, sumber-sumber memberitahu, kemungkinan parti yang akan bekerjasama dengan Pas itu ialah Ikatan, sebuah parti yang dipimpin oleh bekas menteri, Abdul Kadir Sheikh Fadzir.

Namun, apakah makna kuasa ketiga yang mahu dikejar Pas itu?

Dengan hanya dianggotai satu parti lain dan sebuah NGO, apa pula kekuatannya?
Dalam mana-mana politik dunia, yang terbaik selalu kita dengar ialah sistem dua parti yang boleh bertukar ganti iaitu satu pihak menjadi pemerintah dan satu pihak lagi menjadi pembangkang. 

Lebih baik lagi jika pemerintah dan pembangkang itu sama-sama kuat, fleksibel dan seimbang yang akhirnya menjadikan kedua-dua parti berebut-rebut menawarkan perkhidmatan dan program yang terbaik untuk rakyat.

Mana-mana parti yang diberi peluang untuk berkuasa, mereka sentiasa bersedia untuk dipintas oleh pesaingnya dalam satu persaingan yang akhirnya akan menguntungkan rakyat.

Dengan ini,  parti yang berkuasa akan cuba sedaya upaya mempertahankan kuasanya melalui khidmat dan program yang dapat memberi kepuasan maksimum kepada rakyat. 

Yang gagal akan memperbaiki kelemahan dan kesalahan mereka agar di lain-lain masa dapat diterima semula. Yang pernah berkuasa tetapi kemudian ditewaskan pula akan dapat belajar erti kelemahan dan cuba memperbaikinya.

Dalam sesebuah negara, tidak ada peranan ketiga yang boleh ditawarkan oleh mana-mana parti. Yang ada sama ada menjadi pemerintah atau pembangkang saja. 

Blok ketiga selalunya menjadi picisan, kacau daun atau untuk mengambil kesempatan semata-mata. Blok ketiga bukan sebuah perjuangan sebenarnya.

Oleh itu, hasrat Pas menubuhkan blok ketiga ini agak menghairankan dan menimbulkan lebih kekeliruan.

Jika Pas berhasrat mahukan perubahan dalam sistem dan institusi pentadbiran negara yang dilihat tidak betul dalam kerajaan sekarang, pilihan mereka seharusnya ialah bersama-sama dengan blok pembangkang sedia ada.

Dengan itu, jika menang dan berjaya mengambil alih kuasa, Pas dapat sama-sama menyumbang apa yang diperjuangkan itu.

Kiranya bersetuju dan ingin "cium mulut"  dengan kerajaan sedia ada, Pas tidak harus malu-malu untuk mengaku dan berterus-terang untuk menyertai parti pemerintah.

Oleh kerana BN dan PH boleh dikata hampir seimbang kekuatannya, kewujudan blok ketiga Pas ini tidak ternampak ada kebaikannya dari segi mewujudkan perubahan, melainkan memberi kelebihan untuk kekalnya kerajaan sedia ada untuk terus berkuasa atau melompat kepada sesiapa yang menang selepas pilihanraya.

Walaupun Pas turut mengatakan mereka adalah juga pembangkang yang bukan saja ingin menumbangkan Najib, malah mahu merubah sistem dalam negara, tetapi perbuatan menubuhkan blok baharu ini seratus peratus bertentangan dengan matlamat tersebut.
Dengan pembangkang lagi berpecah, maka pemerintahlah yang dapat untungnya.

Mungkinkah ini yang menyebabkan Timbalan Perdana Menteri, Ahmad Zahid Hamidi pantas menyambut baik penubuhan blok ketiga itu sebagai suatu kematangan dan mewarnai lagi dunia politik negara? (SH 15/03/2016).

PKR DAKWA DEWAN MALAYSIA DI AUSTRALIA DIBELI 58% LEBIH MAHAL

SETIAUSAHA AGUNG AKUI PERKASA ADA DUA KEM

HUSAM PENGGANTI ANWAR PALING BERWIBAWA?

HIMPUNAN MUAFAKAT MALAYSIA BERMULA 23 MAC – MAT SABU

Jelajah Selamatkan Malaysia bermula 23 Mac, himpunan Mansuh GST 2 April


SUFI0876
KUALA LUMPUR, 15 MAC:  Seluruh rakyat Malaysia dijemput hadir memeriahkan pesta demokrasi dalam beberapa siri Himpunan Muafakat Selamatkan Malaysia di seluruh negara mulai 23 Mac ini, dan perhimpunan aman mega Mansuh GST bertemakan ‘Undur Najib, Mansuh GST’ bertempat di Dataran Merdeka di sini pada 2 April ini.
Himpunan Muafakat Selamatkan Malaysia dan Perhimpunan Aman Mansuh GST ini menggariskan tiga tuntutan utama Pakatan Harapan:
  • Reformasi menyeluruh ke atas sistem dan institusi negara untuk memastikan kebebasan, keadilan dan keluruhan undang-undang;
  • Pembebasan segera Datuk Seri Anwar Ibrahim; dan
  • Peletakan jawatan Perdana Menteri Datuk Seri Najib Razak.

Pengerusi Jawatankuasa Penganjur Himpunan Muafakat Selamatkan Malaysia, Mohamad Sabu  berkata, siri jelajah himpunan yang pertama akan diadakan pada 23 Mac ini bermula jam 8 malam di Padang Majlis Perbandaran Ampang Jaya (MPAJ), Pandan Indah, Selangor.
“Sekretariat Muafakat Selamatkan Malaysia telah pun memanjangkan jemputan kepada Tun Dr Mahathir Mohamad, Tan Sri Muhyiddin Yassin dan Datuk Seri Shafie Afdal untuk turut serta dalam himpunan muafakat pada 23 Mac dan sedang menunggu maklumbalas mereka.
“Himpunan kedua pula akan dianjurkan di Gelang Patah, Johor pada 16 April 2016 dan seterusnya ke Kedah pada 7 Mei 2016,” umum beliau dalam sidang media di bangunan Parlimen hari ini.
Mohamad yang juga Presiden Amanah berkata, bagi perhimpunan aman Mansuh GST yang akan diadakan di Dataran Merdeka, pihak penganjur memperkenalkan logo, kemeja-T dan iklan media sosial sebagai promosi menjelang himpunan tersebut.
“Pelbagai acara untuk menghebahkan demonstrasi ini telah disusun oleh sayap-sayap pemuda Pakatan Harapan dan NGO selain dari siri-siri ceramah,” ujar beliau.
Beliau menambah, satu ceramah besar juga akan diadakan di Dewan Perhimpunan Cina Kuala Lumpur dan Selangor (KLSCAH) pada 31 Mac yang melibatkan semua pimpinan Pakatan.
“Saya yakin, pengisian-pengisian sebegini akan membina gelombang rakyat yang meningkatkan tekanan kepada Perdana Menteri Najib Razak meletak jawatan,” katanya.
Beliau turut menjelaskan bahawa semua himpunan yang dirancang adalah terbuka untuk semua rakyat Malaysia, dan tidak sama dengan satu acara tertutup yang dianjurkan oleh Datuk Zaid Ibrahim pada 27 Mac depan kerana majlis tersebut hanya terhad kepada kepada jemputan.
Turut hadir dalam sidang akhbar di Parlimen itu adalah Setiausaha Organisasi DAP Kebangsaan, Anthony Loke; Ketua Setiausaha Sekretariat Pakatan Harapan, Datuk Saifuddin Abdullah; dan Setiausaha Agung PKR, Rafizi Ramli. – Roketkini.com

Kembalikan kuasa Mahkamah Persekutuan sebagai pemutus muktamad isu undang-undang



Persoalan Perlembagaan
Tuan yang dipertua,
Sepertimana yang kita sedia maklum, Perlembagaan Persekutuan merupakan sebuah perjanjian keramat yang memaktubkan hak dan kebebasan asasi setiap rakyat Malaysia. Kanun tertinggi negara kita ini ibarat payung yang melindungi setiap warganegara dengan memastikan bahawa tidak ada sesiapa yang dinafikan keadilan dan kesaksamaan di sisi undang-undang.
Pun begitu, adalah amat mendukacitakan sekali apabila terdapat rakyat Malaysia yang tidak terbela oleh sistem perundangan negara kita, sepertimana yang sering berlaku dalam isu hak penjagaan anak antara Muslim dan bukan Muslim.
Terkini, kes-kes S. Deepa dan Indira Gandhi Mutho telah menarik perhatian negara. Pada hemat saya, kedua-dua kes ini bukan sahaja semata-mata berkenaan dengan penafian hak ibu ke atas anak, atau persoalan penukaran agama secara unilateral, atau salah guna sistem (abuse of the system) oleh bapa yang memeluk Islam untuk mendapatkan hak penjagaan. Lebih penting lagi, kes seumpama ini turut menimbulkan persoalan besar mengenai Perlembagaan Persekutuan, bidang kuasa kehakiman dan hak rakyat Malaysia untuk mendapat remedi daripada mahkamah.
Sebagaimana yang kita maklum, dua kes berasingan ini melibatkan dua orang ibu beragama Hindu yang dipisahkan daripada anak-anak kecil mereka setelah bekas suami memeluk Islam dan menukar agama anak-anak kepada Islam tanpa persetujuan dan pengetahuan ibu. Kemudian, si bapa bertindak mendapatkan perintah Mahkamah Syariah untuk mendapatkan hak penjagaan.
Saya pasti, jika kita mengenepikan sentimen dan emosi kita buat sejenak dan kembali kepada pemikiran rasional, sudah tentu kita akan melihat tindakan sebegini sebagai ketidakadilan dan penyalahgunaan sistem.
Walaupun Seksyen 88(3) Akta Memperbaharui Undang-undang (Perkahwinan dan Perceraian) 1976 mengandungi anggapan (presumption) bahawa adalah lebih afdal bagi seseorang kanak-kanak bawah tujuh tahun untuk dijaga oleh ibunya (apatah lagi apabila anak berkenaan itu kecil dan masih menyusu, seperti dalam kes Indira Gandhi), namun peruntukan ini berjaya dipintas apabila si bapa bertindak melalui Mahkamah Syariah dan bukan mahkamah sivil.
Jadi, oleh kerana Perlembagaan Persekutuan menentukan bahawa Mahkamah Syariah hanya mempunyai bidang kuasa ke atas Muslim, maka si ibu bukan Muslim tidak mempunyai locus standi dan tidak mempunyai hak untuk mencabar perintah Mahkamah Syariah yang memberi hak penjagaan kepada bapa, di samping penukaran agama anak secara unilateral. Justeru, dengan begitu mudah sahaja, seorang ibu kehilangan anaknya.
Demikianlah yang terjadi dalam kedua-dua kes ini. Akibat tiada pilihan lain, si ibu terpaksa ke Mahkamah Tinggi untuk mendapat perintah hak penjagaan (custody order). Namun begitu, setelah berjaya di Mahkamah Tinggi, perintah tersebut langsung tidak dihiraukan oleh pihak polis atas alasan bahawa terdapat perintah berlainan daripada Mahkamah Syariah. Malah, perintah mandamus yang dikeluarkan oleh Mahkamah Tinggi untuk memaksa Ketua Polis Negara untuk melaksanakan waran penangkapan serta perintah mendapatkan kembali (recovery order) terhadap bekas suami juga diabaikan.
Sudah tentu, saya tidak menyalahkan pihak polis dalam hal ini. Mereka pastinya keliru berkenaan perintah mahkamah manakah yang harus mereka patuhi – mahkamah sivil atau Mahkamah Syariah. Kekalutan ini menjadi dilema besar yang mempunyai kesan mendalam terhadap sistem kehakiman dan keadilan negara kita.
Bagi kes Indira Gandhi, Mahkamah Rayuan kemudiannya telah menterbalikkan perintah-perintah Mahkamah Tinggi dengan memutuskan bahawa mahkamah sivil tidak mempunyai bidang kuasa untuk mengkaji semula keputusan pentadbiran di bawah bidang kuasa Mahkamah Syariah, yakni dalam kes ini, penukaran agama kepada Islam. Kini, kes yang sudah berlarutan selama tujuh tahun ini masih tidak selesai dan sedang menunggu rayuan di Mahkamah Persekutuan.
Namun, isu yang paling kritikal sekali adalah keputusan Mahkamah Rayuan yang menyatakan bahawa hakikat Indira Gandhi itu bukan Muslim dan tidak boleh mendapat remedi dalam Mahkamah Syariah, tidak bermaksud bahawa mahkamah sivil mempunyai bidang kuasa untuk memberi remedi kepadanya. Keputusan sedemikian sudah tentu bertentangan dengan prinsip ubi jus ibi remedium (setiap hak berhak mendapat remedi – where there is a right there is a remedy). Sebagai warganegara Malaysia, Indira Gandhi mempunyai hak di bawah Perlembagaan Persekutuan untuk mendapat remedi daripada sistem kehakiman. Namun, dalam kes ini, Mahkamah Rayuan memutuskan bahawa beliau tidak mempunyai remedi di mana-mana mahkamah! Ini adalah suatu keadaan yang langsung tidak masuk akal. Bagaimanakah mungkin seseorang warganegara boleh dinafikan hak secara sewenang-wenangnya?
Dalam kes S. Deepa pula, jalan ceritanya agak sama, cuma kes telah sampai kepada Mahkamah Persekutuan yang memutuskan untuk memisahkan hak penjagaan, di mana anak lelaki diberikan kepada bapa Muslim dan anak perempuan kepada ibu Hindu.
Pada masa yang sama, Mahkamah Persekutuan juga memutuskan bahawa masalah hak penjagaan atau perceraian perkahwinan sivil hanya boleh dikendalikan oleh mahkamah sivil dan bukan syariah, kecuali kedua-dua suami dan isteri itu Muslim. Sekurang-kurangnya hal ini telah dijelaskan. Namun begitu, Mahkamah Persekutuan tidak menjelaskan sama ada mahkamah sivil atau syariah yang mempunyai kuasa untuk menentukan status keagamaan anak yang ditukar agama secara unilateral kepada Islam.

Dilema sistem kehakiman
Tuan yang dipertua,
Daripada kes-kes yang dinyatakan tadi, jelas terdapat beberapa persoalan besar yang belum diselesaikan. Pertama, bagaimana untuk menangani penukaran agama kanak-kanak bawah umur secara unilateral. Kedua, perintah mahkamah manakah yang sepatutnya dituruti oleh pihak penguatkuasa apabila terdapat perintah bercanggah daripada Mahkamah Tinggi dan Mahkamah Syariah. Ketiga, di manakah hak remedi seorang bukan Muslim dalam kes yang membabitkan Mahkamah Syariah. Akhir sekali, dan saya kira paling pokok sekali, bagaimana untuk menyelesaikan masalah bidang kuasa mahkamah yang timbul ini.
Kekusutan yang melingkari persoalan-persoalan ini memerlukan penyelesaian tuntas yang tidak boleh lari daripada akar kepada permasalahan ini sendiri, iaitu bidang kuasa mahkamah yang tidak jelas. Perkara ini sepatutnya tidak berlaku jika kita memegang kepada semangat asal Perlembagaan.
Di bawah Perlembagaan Persekutuan yang merupakan undang-undang tertinggi negara kita, terdapat pemisahan kuasa yang jelas dalam tiga badan utama. Setiap badan mempunyai kuasa mutlak (plenary authority) ke atas bidang kuasa masing-masing, yakni kuasa eksekutif Persekutuan di bawah Yang di-Pertuan Agong, kuasa legislatif Persekutuan di bawah Parlimen, dan kuasa kehakiman Persekutuan di bawah “dua Mahkamah Tinggi yang setara bidang kuasa dan tarafnya,” iaitu satu di Malaya dan satu di Borneo, serta “mana-mana mahkamah bawahan yang diperuntukkan oleh undang-undang persekutuan.”
Namun, dalam pindaan Perlembagaan pada tahun 1988, berikutan krisis kehakiman yang dicetuskan oleh penyingkiran Ketua Hakim Negara dan beberapa Hakim Mahkamah Agung, kuasa mutlak kehakiman Persekutuan telah dilucutkan daripada mahkamah. Setelah dipinda, Perkara 121 Perlembagaan Persekutuan kini menyebut bahawa mahkamah hanya mempunyai “apa-apa bidang kuasa dan kuasa yang diberikan oleh atau di bawah undang-undang persekutuan.”
Dalam erti kata lain, sebelum pindaan, kuasa mutlak kehakiman Persekutuan terletak di bawah Mahkamah. Kini, kuasa mahkamah terletak di bawah atau diperolehi daripada undang-undang Persekutuan. Ini bukan sahaja merampas kuasa badan kehakiman tetapi juga merosakkan taraf salah sebuah badan utama Perlembagaan yang sepatutnya berkuasa mutlak ke atas bidang kuasanya.
Sekali dengan pindaan ini, maka Perkara 121(1A) telah ditambah bagi memperuntukkan bahawa Mahkamah Tinggi “tidaklah mempunyai bidang kuasa berkenaan dengan apa-apa perkara dalam bidang kuasa Mahkamah Syariah.” Hal ini lantas mewujudkan dua sistem keadilan yang selari (parallel systems of justice) di Malaysia, di mana Mahkamah Syariah kini beroperasi secara selari dengan mahkamah sivil.
Sistem selari ini menimbulkan pelbagai masalah, khususnya dalam kes seperti yang dinyatakan di atas, apabila melibatkan bukan Muslim dalam kes syariah. Persoalan yang timbul adalah, bagaimana untuk memastikan hak keadilan dan pembelaan saksama?
Jika kita kembali kepada Perlembagaan, Perkara 75 menyatakan bahawa undang-undang Persekutuan mengatasi undang-undang Negeri, manakala Perkara 4 menyatakan Perlembagaan Persekutuan mengatasi semua undang-undang lain. Hal ini jelas dan tidak dipertikaikan. Namun dalam kes Indira Gandhi, umpamanya, kelihatannya tiada undang-undang yang dapat membela ibu malang ini – Mahkamah Syariah tidak boleh, mahkamah sivil juga tidak boleh. Oleh yang demikian, ke manakah harus si ibu ini tujukan nasibnya?
Inilah persoalan besar yang timbul ekoran pindaan Perlembagaan Persekutuan yang dibuat pada tahun 1988, iaitu masalah akibat kewujudan dua sistem keadilan yang selari. Persoalannya – siapa menjadi pemutus muktamad (final arbiter) dalam segala isu pertikaian undang-undang, termasuk dalam kes di mana bidang kuasanya tidak jelas?
Di bawah Perkara 128(1) dan (2) Perlembagaan, Mahkamah Persekutuan merupakan kuasa kehakiman tertinggi dan seharusnya menjadi pemutus muktamad dalam “apa-apa soal sama ada sesuatu undang-undang yang dibuat oleh Parlimen atau Badan Perundangan sesuatu Negeri adalah tidak sah” berdasarkan kepada bidang kuasanya, pertikaian antara Negeri dengan Negeri atau antara Negeri dengan Persekutuan, serta dalam memutuskan soal yang berkaitan dengan Perlembagaan apabila dirujuk kepadanya oleh mana-mana mahkamah lain.
Pada masa yang sama, jika Perkara 121(1A) diteliti, pengasingan bidang kuasa Mahkamah Syariah itu jelas hanya tertakluk kepada Mahkamah Tinggi dan mahkamah-mahkamah bawahan, dan tidak kepada Mahkamah Rayuan dan Persekutuan. Maka, sepatutnya, tidak timbul isu di mana mahkamah sivil tidak mempunyai bidang kuasa ke atas kes-kes seperti di atas, dan bukan seperti yang diputuskan oleh Mahkamah Rayuan dalam kes Indira Gandhi.
Namun begitu, masalah bidang kuasa yang tidak jelas ini timbul akibat peruntukan di bawah Seksyen 81 Akta Mahkamah Kehakiman 1964 yang menyatakan bahawa bidang kuasa asal Mahkamah Persekutuan yang termaktub dalam Perkara 128(1) dan (2) Perlembagaan “hendaklah mempunyai bidang kuasa yang sama dan boleh menjalankan kuasa yang sama seperti yang dipunyai dan boleh dijalankan oleh Mahkamah Tinggi.”
Ini sekaligus mengehadkan kuasa Mahkamah Persekutuan! Sepatutnya, sepertimana kita tahu, peruntukan-peruntukan dalam Perlembagaan Persekutuan mengatasi undang-undang Persekutuan. Maksudnya, Perkara 128 Perlembagaan sepatutnya mengatasi Seksyen 81 Akta Mahkamah Kehakiman. Tetapi, oleh kerana pindaan pada tahun 1988, kuasa mahkamah kini terhad kepada “apa-apa bidang kuasa dan kuasa yang diberikan oleh atau di bawah undang-undang persekutuan.” Dalam erti kata lain, oleh kerana kuasa mahkamah kini dihadkan kepada apa yang diperuntukkan oleh undang-undang Persekutuan, maka Seksyen 81 Akta Mahkamah Kehakiman kini mengekang Mahkamah Persekutuan daripada fungsi dan bidang kuasa sebenarnya.

Kembalikan status Mahkamah Persekutuan
Tuan yang dipertua,
Pindaan semberono yang dibuat pada tahun 1988 telah meninggalkan warisan yang buruk kepada negara kita dan mencetuskan krisis Perlembagaan dan penafian hak dan kebebasan asasi rakyat seperti yang berlaku dlm kes-kes S. Deepa dan Indira Gandhi.
Oleh itu, saya ingin mencadangkan agar Mahkamah Persekutuan dikembalikan tarafnya sebagai pemutus muktamad dalam segala isu undang-undang, yakni sebagai Mahkamah Perlembagaan. Malah, ini boleh dibuat dengan mudah tanpa pindaan Perlembagaan atau apa-apa perubahan kepada Perkara 121.
Penyelesaian kepada masalah ini boleh dicapai melalui pindaan kepada Akta Mahkamah Kehakiman dalam dua perkara. Pertamanya, pendefinisian bidang kuasa Mahkamah Persekutuan harus menyatakan dengan jelas bahawa Mahkamah Persekutuan tidak dihadkan kepada bidang kuasa yang sama dengan Mahkamah Tinggi.
Kedua, satu prosedur harus diperkenalkan bagi membenarkan pengemukaan petisyen secara langsung kepada Mahkamah Persekutuan dalam hal-hal yang melibatkan hak dan kebebasan asasi, termasuk dalam kes-kes yang melibatkan Perkara 121(1A) di mana Mahkamah Tinggi tidak mempunyai bidang kuasa.
Prosedur ini boleh mengikut tatacara yang diperuntukkan oleh Perlembagaan India, iaitu model rujukan kepada Perlembagaan Persekutuan Malaysia, di mana Perkara 32 Perlembagaan India memberi hak untuk mengemukakan petisyen secara langsung kepada Mahkamah Agung bagi menguatkuasakan hak dan kebebasan asasi yang dijamin oleh Perlembagaan. Tambahan pula, Mahkamah Agung diberi kuasa untuk mengeluarkan perintah termasuk writ habeas corpus, mandamus, prohibition, quo warranto and certiorari, atau apa-apa yang sesuai, bagi penguatkuasaan hak tersebut.
Pindaan sedemikian boleh dengan mudah ditambah kepada Akta Mahkamah Kehakiman, sekaligus menyelesaikan kemelut kehakiman yang sedia ada. Dengan pindaan ini, masa tidak perlu dibazir, seperti dalam kes Indira Gandhi, di mana selepas menderita tujuh tahun, kes beliau masih belum sampai ke Mahkamah Persekutuan. Jika sudah jelas bahawa Mahkamah Tinggi tidak mempunyai bidang kuasa ke atas isu yang melibatkan Perkara 121(1A), maka mengapakah beliau terpaksa melalui segala prosedur yang tidak mendatangkan hasil? Tidakkah lebih baik diwujudkan mekanisme untuk mendapat remedi secara langsung daripada Mahkamah Persekutuan?
Lebih penting lagi, pindaan sedemikian juga akan mengembalikan status Mahkamah Persekutuan sebagai Mahkamah Perlembagaan yang dapat mempertahankan hak semua rakyat Malaysia yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan dan memastikan tidak ada lagi warganegara yang tidak terbela.
Sekian, terima kasih.

Penulis adalah Ahli Parlimen Bukit Bendera. Ini adalah ucapan beliau dalam perbahasan usul Junjung Kasih Titah Diraja 2016 di Parlimen baru-baru ini.