Marlina Pretty
*Tanpa Rafizi, PKR Runtuh – Anwar Kini Menarik PH Terus ke Liang Lahad*
Sebaik sahaja beliau meninggalkan politik aktif, PKR mula berdarah teruk.
Pilihan raya kecil demi pilihan raya kecil – Melaka, Johor, dan banyak lagi – bertukar menjadi pembantaian.
Penyokong Pakatan hanya mampu melihat dengan ngeri ketika parti mereka dihina berkali-kali. Moral jatuh. Harapan lenyap.
Pejuang menjadi penonton. Tiada hala tuju, tiada strategi, tiada semangat yang tinggal.
Mereka merayu Rafizi kembali.
Beliau kembali – bukan kerana jawatan, tetapi kerana Malaysia.
Dengan data INVOKE yang tajam, beliau melancarkan Ayuh Malaysia. Beliau mengelilingi negara tanpa henti. Beliau membina gelombang demi gelombang. Beliau merangka naratif strategik yang tepat. Beliau membina semula moral dari abu.
Beliau janji 80 kerusi PRU15.
Semua ketawa. “Terlalu ambisius,” kata mereka.
Beliau serah 82 kerusi.
Beliau beritahu Anwar Ibrahim untuk bertanding di Tambun – kerusi yang penganalisis ramalkan sebagai bunuh diri politik. Mereka tuduh Rafizi mahu ‘tanam’ Anwar. Anwar tetap percayakan dia.
Anwar menang besar. Dari runtuhan pembangkang, mereka mara ke Putrajaya.
Rafizi menjadi lelaki di belakang takhta: strategis, panglima perang, ketua pengarah pilihan raya, pembina gelombang, penggerak massa, suara yang menggerakkan jutaan.
Beliau berjaya. Senyap. Konsisten. Berkesan.
Kemudian beliau mula mendesak – sopan, profesional – untuk reformasi sebenar.
Dan ketika itulah mereka putuskan dia perlu disingkirkan.
Mereka menendang Rafizi keluar kerana lima dosa besar:
1. Beliau mahu reformasi cepat. Mereka mahu “business as usual”.
2. Beliau berprinsip, anti-nonsense, anti-rasuah. Mereka mahu cari makan – saham, lantikan, kontrak, projek, dana gelap, dan surat sokongan.
3. Beliau terlalu berpengaruh, terlalu kompeten, terlalu popular. Kuasa besar dalam parti terasa terancam – seperti maharaja lama yang membunuh jeneral setia yang membawa mereka ke takhta.
4. Beliau mahu menunaikan manifesto yang beliau sendiri rangka pada 2018. Mereka mahu U-turn setiap janji sebaik saja terhidu kuasa dan keuntungan.
5. Beliau mahu mempertahan dan memperkukuh asas penyokong PH – M40, Melayu progresif, masyarakat India, Anak Sabah, Anak Sarawak, dan komuniti Cina. Mereka mahu mengejar undi walaun – penyokong tegar PAS – walaupun terpaksa mengabaikan golongan yang sebenarnya mengundi PH.
Dan dosa terakhir? Rafizi enggan main “Cash is King”. Tiada projek kroni. Tiada sampul. Tiada dana bawah meja.
Kemudian beliau mula memberi nasihat – sopan, profesional – kepada Perdana Menteri dalam isu demi isu.
Anwar senyum di depan, tetapi buat sebaliknya di belakang.
Kepercayaan hilang. Nasihat tidak diendahkan. Amaran dipandang sepi.
Ia memuncak dengan pengkhianatan terbesar: Anwar merestui anaknya sendiri, Nurul Izzah, memimpin kudeta dalam pemilihan PKR untuk menjatuhkan Rafizi dan seluruh pasukan reformnya.
Mesejnya jelas: darah lebih pekat daripada kompetensi.
Sementara itu, musuh Rafizi dalam PKR – “Team Damai” – mengejeknya semasa pemilihan parti:
“Kita tak perlukan Rafizi.”
“Kita tak perlukan INVOKE.”
“Kita tak perlukan big data.”
“PKR boleh hidup 100 tahun lagi!”
“Kita boleh menang lebih 80 kerusi dari 31 kerusi sekarang – senang!”
“Data kita lagi bagus. J-KOM cukup untuk komunikasi strategik.”
Enam bulan kemudian – hanya enam bulan tanpa Rafizi – Pakatan Harapan bertanding 20 kerusi dalam PRN Sabah.
Mereka menang satu. Dan itu pun hasil katak politik, bukan kekuatan sendiri.
Hancur lebur. Terhina total. Peristiwa bencana tahap kepupusan.
Ketika Rafizi menjadi Timbalan Presiden dan Pengarah Pilihan Raya PKR, Anwar Ibrahim tidak pernah sekali pun perlu berkempen dalam lebih 13 PRK selepas PRU15. Jentera berjalan sempurna.
Di Sabah, mereka ada dua pengarah pilihan raya PKR (Nurul Izzah dan Saifuddin Nasution), ditambah Anwar sendiri terbang saat akhir untuk “selamatkan” kempen.
Keputusannya?
1 daripada 20.
Seorang Rafizi lebih bernilai daripada gabungan Anwar + Nurul Izzah + Saifuddin Nasution + Amiruddin Shaari.
Semua skandal yang meletup sekarang – Farhash, Shamsul Iskandar, kegagalan Fadhlina sebagai Menteri Pendidikan – Rafizi sudah menegur Anwar secara peribadi, berkali-kali.
Anwar tidak peduli.
Enam bulan lalu, data INVOKE menunjukkan PH sudah hilang 32% sokongan Cina dan 38% sokongan India.
Mereka ketawa. Kata data palsu. Kata Rafizi membesar-besarkan.
Kerusi majoriti Cina Sabah? Licin. Tepat seperti yang diramalkan.
Ketika PKR umum calon, Rafizi ingatkan: ini tentang Reformasi, bukan Reformanan atau Reformusa.
Mereka kata dia “kuat merajuk”. Terlalu sensitif.
Jadi mereka potong dia.
Kini Shamsul Iskandar – lelaki yang memanggil Rafizi “pemimpin sialan” – menjadi sumpahan sebenar yang menanam PH di Sabah.
Setiap kali Rafizi cuba membantu, cybertrooper DAMAI, profesor upahan, dan penulis setia parti dihantar untuk memfitnahnya. Mereka malah cabar beliau keluar parti dan tubuh parti baru.
Beliau keluar.
Dan kini domino tumbang: Sabah hari ini, Sarawak esok, Semenanjung lusa.
Kali ini, Rafizi tidak akan kembali.
Sekali digigit, dua kali serik.
Anwar boleh naikkan anaknya sesuka hati. Dia boleh bermimpi tentang dinasti keluarga.
Tetapi apa gunanya memerintah sebuah kerajaan yang tinggal abu?
Tanpa Rafizi Ramli dan big datanya, PKR sesat. Pakatan Harapan berdarah teruk.
Dan harapan terakhir Malaysia untuk reformasi telah dikhianati oleh lelaki yang beliau sendiri bawa masuk ke Putrajaya.
No comments:
Post a Comment