Zin Mahmud
-
September 28, 2020 8:41 AM
Apabila
Anwar Ibrahim mengumumkan beliau mempunyai cukup angka untuk menubuhkan
kerajaan, ia disambut dengan kenyataan Zahid Hamidi bahawa beliau tidak boleh
menghalang wakil rakyat Umno menyokong presiden PKR itu, maka sudah tentu ia
mengejutkan PAS.
Buat
pertama kali sejak PAS secara rasmi bekerjasama dengan Umno selepas pilihan raya
umum ke-14, terdapat tanda-tanda tidak senang pada hubungan 2 parti itu. Ini
bukanlah bermakna hubungan Umno dan PAS itu retak dan akan putus, tetapi
terdapat tanda-tanda tidak senang.
PAS
menolak untuk menyokong Anwar atas prinsip bahawa dalam Pakatan Harapan, ada
DAP dan Amanah. Mereka juga tidak boleh menerima Umno jika parti itu
bekerjasama dengan kedua-dua parti itu.
Ini adalah asas Muafakat
Nasional, iaitu gabungan antara Umno dan PAS yang diwujudkan untuk menentang
DAP dan sesiapa yang menjadi sekutunya.
Amanah dilihat sebagai sekutu DAP dan Pakatan Harapan dengan
PKR, dan sebelum ini, PPBM dipandang sebagai alat DAP.
Jika ada dalam kalangan Umno
yang tetap berkeras untuk bersedia bekerjasama dengan DAP dan Amanah, maka
Muafakat Nasional boleh terbubar.
Inilah apa yang disebut
sebagai “Mufaraqah Nasional” oleh para netizen yang menunjukkan reaksi terhadap
perkembangan ini.
Istilah “mufaraqah” bermaksud
pemisahan. Tetapi setakat ini, perkara itu tidak berlaku lagi kerana politik
sedang terus bergolak dengan tanda-tanda pilihan raya umum belum kelihatan.
Gagasan Muafakat Nasional ini
mempunyai cita-cita besar, bukan sekedar kerjasama 2 parti Melayu utama negara
itu untuk menang pilihan raya dengan mengalahkan Pakatan Harapan.
Ia melihat Malaysia sebagai
negara yang berteraskan pada Melayu-Islam dan segala identiti dan dasar
nasional harus berpusar daripada situ.
Sebelum ia bernama Muafakat
Nasional, kerjasama Umno-PAS hanya disebut sebagai “Penyatuan Ummah” yang
secara rasmi terbentuk selepas pilihan raya umum ke-14.
Ia merupakan kerjasama parti
pembangkabg setelah strategi untuk menghalang Pakatan Harapan melalui pemecahan
undi pembangkang dalam pilihan raya itu gagal.
Untuk mewujudkan kerjasama
itu bukannya mudah, terutama dari segi sokongan akar umbi. Dari segi kedudukan
politik kepartian, Umno dan PAS berebut pengundi yang sama, iaitu kalangan
Melayu-Islam walaupun kedua-duanya mempunyai penyokong tegar masing-masing.
Usaha merapatkan akar umbi
dilakukan setapak demi setapak dengan mengadakan program bersama dan pilihan
raya kecil memberi ruang untuk merapatkan hubungan sesama ahli.
Apabila ahli kedua-dua parti
boleh menyanyi bersama lagu rasmi mereka sambil mengibarkan bendera satu sama
lain, maka jelas bahawa mereka sudah dapat menerima kerjasama itu.
Hujah wadah perjuangan mereka
adalah mudah. Orang Melayu-Islam perlu bersatu untuk menyelamatkan bangsa,
agama dan tanah air.
Perpaduan bangsa, di sini
maksudnya bangsa Melayu, bukannya Bangsa Malaysia. Sementara penyatuan ummah,
dalam konteks negara ini, bermaksud umat Islam.
Ummah dan bangsa pula adalah
sinonim dan perpaduan menjadi wajib kerana jika tidak, orang bukan Melayu-Islam
akan menguasai politik, dan kepentingan umat akan terancam. Itulah naratif
ethno-nasionalisme Umno-PAS.
Apabila melihat peta kawasan
pilihan raya dan undi yang mereka peroleh dalam PRU ke-14, adalah jelas
gabungan Umno-PAS boleh menang dalam pilihan raya akan datang.
Rentetan kemenangan Barisan
Nasional dengan kempen yang dibantu PAS ternyata merupakan strategi berkesan.
Kalangan Pakatan Harapan pula akur terhadap perkara ini dan bertmbah jelas
bahawa kerajaan mereka hanya dapat bertahan sepenggal.
Maka Umno dan PAS menjadikan
kerjasama mereka rasmi dengan menubuhkan Muafakat Nasional.
Muafakat adalah perkataan
Arab yang dimelayukan. Ia meletakkan identiti Melayu-Islam pada kerjasama ini.
Ia sebagai nama untuk menambah istilah politik di negara ini bagi menunjukkan
kerjasama antara parti.
Sebelum ini sudah ada istilah
perikatan, barisan, angkatan, gagasan dan pakatan.
Muafakat Nasional bukan anti
bukan Melayu-Islam walaupun mereka menolak DAP. Mereka tetap mahu bekerjasama
dengan bukan Melayu-Islam, tetapi dengan kedudukan berbeza dan bukannya setaraf.
Maknanya ada hegemoni
Melayu-Islam dalam hubungan antara kaum. Sebab itu Muafakat Nasional menerima
BN yang di dalamnya ada MCA dan MIC.
Tetapi hakikat politik ialah
PAS tidak akan dapat menyaingi Umno. Pendokong fahaman Melayu Umno lebih banyak
daripada Islam PAS sejak penubuhannya lagi.
Ini kerana hakikatnya PAS
adalah pecahan daripada Umno.
Cumanya ketika penyokong Umno
marah kepada partinya, ia akan mengundi PAS sebagai protes, bukanlah kerana
mendokong fahaman politik parti itu.
Ia merupakan keadaan
sementara. Apabila kemarahan mereka hilang, maka undi itu kembali pada Umno.
Begitu juga halnya dengan
hubungan antara Umno dan PAS. Ketika Umno lemah ia akan menghulur tangan pada
PAS. Apabila ia kuat, tiada hal untuknya bekerjasama dengan parti Islam itu.
Dalam sejarah, perkara ini
berlaku selepas pilihan raya umum tahun 1969 yang membawa kepada terbentuknya
Barisan Nasional.
Begitu juga kali ini.
Walaupun secara rasmi Muafakat Nasional ditubuhkan selepas pilihan raya tahun
2018, tetapi proses untuk itu berlaku lebih awal lagi, iaitu selepas pilihan
raya tahun 2008 ketika mana Barisan Nasional hilang majoriti dua pertiga.
Selepas Barisan Nasional
kalah di Selangor dan Perak, sudah mula timbul gagasan kerajaan perpaduan (UG)
antara 2 parti Melayu-Islam itu.
Walaupun ketika itu PAS
menang kerusi atas undi bersama penyokong PKR melalui Barisan Alternatif,
tetapi tentulah mandat rakyat yang diterimanya adalah daripada pengundi yang
menolak Umno dan Barisan Nasional.
Apabila penyokongnya
mengetahui ura-ura UG ini, tentulah mereka marah pada pucuk pimpinan PAS. Pucuk
pimpinan parti menafikannya, tetapi ia mencetuskan bibit perpecahan dalam PAS
dan juga kemudiannya, Pakatan Rakyat itu sendiri.
Ketika itu Umno sudah tidak popular kerana soal integriti dan
ada penyokong parti itu mengundi PAS bukan kerana menyokong fahaman parti itu.
Tetapi kerana mereka menolak Umno dan tidak mahu pula mengundi Pakatan Harapan.
Tentunya ada kalangan mereka
yang kecewa apabila melihat PAS bekerjasama dengan Umno selepas pilihan raya
itu.
Kini semua itu menjadi
sejarah politik negara. Tetapi selepas penubuhan Muafakat Nasional pun, PAS
mempunyai agenda tersendiri daripada Umno.
Penolakannya terhadap Pakatan
Harapan adalah jelas, iaitu utamanya kerana DAP. Kedua, kerana Amanah yang bekerjasama
dengan DAP. Ketiga, PKR kerana bukan saja bekerjasama dengan DAP dan Amanah,
tetapi juga mempunyai fahaman politik liberal yang tidak boleh diterima.
Jadi mereka menolak Anwar.
Tetapi mereka boleh pula menerima Mahathir Mohamad dan PPBM walaupun ketika itu
ia bekerjasama dengan DAP, PKR dan Amanah. Hinggakan mereka menyatakan akan
memberi sokongan kepada Mahathir jika berlaku pertembungan dengan Anwar.
Mungkin PPBM dilihat sebagai parti Melayu-Islam seperti Umno.
Keadaan ini menjadi keliru,
apabila berlaku Langkah Sheraton. PAS memberikan sokongan pada Muhyiddin Yassin
dan bukannya Mahathir.
Ketika mana Umno menolak
Perikatan Nasional, PAS pula menghampiri BPPBM. Malah mereka mencadangkan pula
gagasan Melayu Raya untuk meraih sama PPBM.
Kini apabila Umno melepaskan
wakil rakyatnya untuk memberikan sokongan pada Anwar, PAS menegaskan bahawa
mereka tetap bersma Muhyiddin dan Perikatan Nasional.
Jadi apakah kedudukan masa
depan Muafakat Nasional?
Pilihan raya umum ke-15 nanti
akan menentukan bentuk mana kedudukan sekutu-sekutu PAS ini. Apa yang kekal
ialah banyak kawasan yang akan ditandingi oleh Umno dan PAS untuk merebut
pengundi yang sama, terutama di Pantai Timur.
Artikel
ini adalah pandangan penulis dan tidak semestinya mewakili FMT.